با این که کتاب شریف نهج البلاغه گلچینی از سخنانی است که به امیرالمومنین ((ع)) مناسبت های مختلف بیان کرده است، دریایی بیکران از م(ع)ارف الهی است و ب(ع)د از قرآن کریم بهترین راهنما برای هدایت بشر و ساختن انسان کامل است. هر انسان خواستار حقیقت می تواند از این دریای زخار به فراخور حال خویش کفی بر گرفته و جان تشنه اش را سیراب کند.سخنان امیرالمومنین ((ع)) دارای موضو(ع)اتی است که مهمترین آن ها (ع)بارتست از: فخر، توبیخ و تانیب، حماسه، تخویف و تهدید، ذم و هجا، رثا، وصف، مدح، د(ع)ا و ابتهال، حکمت و شکوه. در این نوشتار، ابتدا موضو(ع)ات نثر در نهج البلاغه با مثال ذکر شده، سپس یکی از آن موضو(ع)ات ی(ع)نی «شکوه» مورد بحث قرار گرفته است.شکوه به م(ع)نی شکایت، اظهار نگرانی و گله مندی است و از مصدرهای ساختگی است که در زبان (ع)ربی به جای آن شکایت و شکوی بکار می رود. مشتقات کلمه شکوی دوبار در قرآن و سیزده بار در نهج البلاغه بکار رفته است. پس از م(ع)نای لغوی شکوه، کاربرد آن در نهج البلاغه بیان شده و به (ع)وامل و انگیزه های آن اشاره شده؛ سپس از میان شکوه های موجود در نهج البلاغه که بیش از 25 مورد است، 20 مورد آن با توجه ذکر شده؛ سپس به موق(ع)یت سخن و جنبه شکوه آمیز بودن آن اشاره و انگیزه شکوه بیان گشته است و در پایان از همه مطالب نتیجه گیری شده است.